امشب از آسمان ديده تو
روي شعرم ستاره مي بارد
در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه مي كارد

شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهش ها
پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتش ها

آري آغاز دوست داشتن است
گرچه پاياين راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست


از سياهي چرا حذر كردن
شب پره از قطره هاي الماس است
آنچه از شب بجاي مي ماند
عطر سكرآور گل ياس است

اه بگذار گم شوم در تو
كس نيابد ز من نشانه من
روح سوزان آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانه من


آه بگذار زين دريچه باز
خفته در پرنيان روياها
با پر روشني سفر گيرم
بگذرم از حصار دنياها


داني از زندگي چه مي خواهم
من تو باشم پاي تا سر تو
زندگي گر هزاره باره بود
بار ديگر تو،بار ديگر تو


آنچه در من نهفته دريايست
كي توان نهفتم باشد
با تو زين سهمگين طوفاني
كاش ياراي گفتنم باشد


بس كه لبريزم از تو، مي خواهم
بدوم در مبان صحراها
سر بكوبم به سنگ كوهستان
تن بكوبم به موج درياها


بسكه لبريزم از تو،مي خواهم
چون غباري زخود فرو ريزم
زير پاي تو سر نهم آرام
به سبك سايه تو آويزم


آري آغاز دوست داشتن است
گرچه پاياين راه ناپيداست
من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: