در مسيرش هرچه نازيباست آن تدبير ماست

زندگي آب رواني است روان مي‌گذرد..........

آنچه تقدير من و توست همان می ‌گذرد

بچه که بوديم چه دل هاي بزرگي داشتيم

اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم


کاش دلهامون به بزرگي بچگي بود

کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش

را از نگاهش مي توان خواند


کاش براي حرف زدن

نيازي به صحبت کردن نداشتيم


کاش براي حرف زدن فقط نگاه کافي بود

کاش قلبها در چهره بود



اما اکنون اگر فرياد هم بزنيم کسي نمي فهمد

و دل خوش کرده ايم که سکوت کرده ايم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: